کد مطلب:29262 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:98
4043. او كه از فقیهان و محدّثان و ادیبان قرن نهم است، می گوید: به سبب عظمت فضایل او، حسادت كنندگان هم فضایلش را روایت كرده اند و بزرگ ترین فضل، آن است كه حسادت كننده ای آن را گزارش كند. دوستداران او از ترس متجاوزان، فضایل او را پوشیده نگه داشتند و حسادت كنندگان و دشمنان به سبب كینه، آن را مخفی نگه داشتند. در بین این دو كار، فضایل و مناقبی از او شایع گشت كه اگر كسی بخواهد بشمارد، ناتوان می گردد. پیشوایی است كه در افق بزرگی، او را ستارگانی است كه فرا آمده و اوج گرفته اند، آن سان كه هیچ رصد كننده ای نمی تواند بدان نزدیك شود. بر بلندای ستاره سماك، برای او منبرهایی است و بر گردن پیكر فلكی، وی را گردنبندهایی است. منقبت هایی كه هرگاه تجلّی كنند، هر غمی رخت بر می بندد و چون آنها را به دل آویزی، از عطر آنها همه جا عطرآگین می شود. پیشوایی كه اندیشه در او حیران می شود و به كُرنش می افتد گروهی به دوستی او اقرار می كنند و گروهی فضایل او را انكار می كنند. پیشوای بیان كننده هر بزرگواری است و قرآن به مدح او نازل شده و قرآن، گواه اوست.[2].
.